O RASIE
West Highland White Terrier, znany jako „Westie”, to przyjacielski piesek o silnym charakterze i szorstkiej, białej sierści. To typowy terier – pełen temperamentu, żywiołowy, niezależny, nieustraszony i obdarzony silnym charakterem. Jego miłośnicy twierdzą, że ma wszystkie zalety tej grupy psów, a jednocześnie nie ma ich wad. Jest wesoły, ruchliwy i zawsze gotowy do towarzyszenia swojemu panu. Bardzo przywiązany do właściciela, potrafi chodzić za nim krok w krok, ale nie bywa przy tym natrętny i nie domaga się stałej uwagi – cierpliwie czeka, aż będzie miał dla niego czas. Nie jest agresywny ani nadmiernie hałaśliwy.
Westie to pies życzliwie nastawiony do ludzi i chociaż czasem bywa nieufny wobec nieznajomych, to zazwyczaj szybko się z nimi zaprzyjaźnia. Wrodzona czujność i dobrze rozwinięty zmysł obserwacji czynią z niego niezłego stróża.
Trudno o bardziej niestrudzonego towarzysza dziecięcych zabaw. Jednak o jego przyjacielskim stosunku do dzieci w dużej mierze decydują wcześniejsze doświadczenia – źle potraktowany w szczenięcym wieku, zapamiętuje to na długo i trudno go potem przekonać do zmiany nieprzychylnego nastawienia. Westie jest tolerancyjny wobec małych zwierząt, z którymi dzieli dom, ale nie należy zapominać, że nadal drzemie w nim instynkt myśliwski. Skłonność do pogoni może dać o sobie znać na spacerach, dlatego w ruchliwych miejscach lepiej prowadzić pupila na smyczy.
W stosunku do obcych psów – zwłaszcza większych – ten terierek bywa niekiedy zadziorny, ale raczej nie wszczyna bójek. Bez względu na pogodę westie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu. Nie powinien brać udziału w wyczerpujących treningach (np. biegać przy rowerze), ale bez trudu dotrzyma właścicielowi kroku nawet na długiej wycieczce.
Westie to pies życzliwie nastawiony do ludzi i chociaż czasem bywa nieufny wobec nieznajomych, to zazwyczaj szybko się z nimi zaprzyjaźnia. Wrodzona czujność i dobrze rozwinięty zmysł obserwacji czynią z niego niezłego stróża.
Trudno o bardziej niestrudzonego towarzysza dziecięcych zabaw. Jednak o jego przyjacielskim stosunku do dzieci w dużej mierze decydują wcześniejsze doświadczenia – źle potraktowany w szczenięcym wieku, zapamiętuje to na długo i trudno go potem przekonać do zmiany nieprzychylnego nastawienia. Westie jest tolerancyjny wobec małych zwierząt, z którymi dzieli dom, ale nie należy zapominać, że nadal drzemie w nim instynkt myśliwski. Skłonność do pogoni może dać o sobie znać na spacerach, dlatego w ruchliwych miejscach lepiej prowadzić pupila na smyczy.
W stosunku do obcych psów – zwłaszcza większych – ten terierek bywa niekiedy zadziorny, ale raczej nie wszczyna bójek. Bez względu na pogodę westie chętnie spędza czas na świeżym powietrzu. Nie powinien brać udziału w wyczerpujących treningach (np. biegać przy rowerze), ale bez trudu dotrzyma właścicielowi kroku nawet na długiej wycieczce.
POCHODZENIE WESTIE
West highland white terrier należy do grupy terierów krótkonożnych używanych do polowania pod ziemią i tępienia gryzoni. Wszystkie te psy miały wspólnego przodka, którym był niewielki pinczer stajenny o krótkim lub szorstkim włosie.
Ojczyzną westie jest region Szkocji zwany West Highland – stąd wzięła się jego nazwa. Rasa rozwinęła się i ukształtowała w okręgu Argyllshire, gdzie już w XVI w. znane były szorstkowłose odmiany niewielkich terierów, używane w myślistwie. Jakub I Stuart miał podarować na początku XVII w. kilka białych terierów królowi Francji.
Trudno ustalić dokładne pochodzenie westie – do jego bliskich kuzynów należą podobno cairn terrier i terier szkocki, w których miotach przychodziły na świat białe szczenięta. Początkowo uważano je za nieprzydatne i eliminowano z hodowli.
Zainteresował się nimi dopiero pułkownik Edward Malcolm of Poltalloch, entuzjasta łowiectwa. W 1860 r. podczas jednego z polowań stracił swojego ukochanego rudego psa, którego omyłkowo wzięto za lisa. Od tej pory postanowił hodować wyłącznie białe teriery i używać ich do pracy. Prowadząc odpowiednią selekcję, stworzył nową rasę, nazwaną początkowo – od jego nazwiska – poltalloch terrierem. W tamtym czasie używano także określeń white scottish terrier i roseneath terrier.
Po raz pierwszy westie pokazano na wystawie w Edynburgu w 1904 r. Trzy lata później rasa została oficjalnie uznana przez Angielski Kennel Club i nadano jej obecną nazwę. Pierwszym championem był legendarny Morven, uważany za protoplastę rasy. W niewielkim stopniu przypominał jednak obecnego westie – zarówno pod względem budowy, jak i szaty był bardziej podobny do teriera szkockiego.
W Stanach Zjednoczonych west highland white terrier pojawił się na wystawie w Westminster w 1906 r. Za sprzedanego w 1911 r. za ocean angielskiego psa o imieniu Kiltie jego właściciel zainkasował olbrzymią, jak na tamte czasy, kwotę 400 funtów.
I wojna światowa zdziesiątkowała większość angielskiej populacji białych terrierów, dlatego w okresie międzywojennym w celu odnowienia hodowli sprowadzono kilka doskonałych psów ze Stanów Zjednoczonych. Współczesny typ westie ukształtował się w latach 20. XX wieku. Wzorzec rasy przetrwał w prawie niezmienionej formie do dzisiaj.
WHWT W POLSCE
W Polsce pojedyncze westie pojawiły się już w okresie międzywojennym, ale hodowla rasy rozwinęła się dopiero na początku lat 90. ubiegłego stulecia. Pierwsze psy – Bonny Princess of Mamog (import z Anglii) i Peppermint Stevie Wonder (import z Danii) – przyjechały pod koniec lat 80. XX w. do hodowli Samantino Polonica Ireny Surynowicz-Strojek.
Pierwszy miot w tej hodowli urodził się w 1990 r. W tym czasie rozpoczęła też działalność hodowla Od Playboya Janusza Dzimowicza, z której pochodzi pierwszy urodzony w Polsce interchampion Hobo od Playboya (wł. Urszula Kilińska).
PIELĘGNACJA WESTIE
Często słyszę, że: „biały pies jest bardzo niepraktyczny”. W rzeczywistości, białe psy zbierają brud tak samo jak czarne, tylko jest on szybciej widoczny.
Prawidłowa, szorstka biała sierść z miękkim podszerstkiem nie jest tak trudna w pielęgnacji, jak by się mogło wydawać.
Szata westie wymaga systematycznej i fachowej pielęgnacji. Pies tej rasy nie linieje – niewielka ilość włosów w mieszkaniu świadczy raczej o ich mechanicznym wyrwaniu, a nie o sezonowej wymianie sierści. Łatwo je sprzątnąć, ponieważ nie wbijają się w podłoże.
Raz na kilka dni powinno się westie wyczesać gęstą szczotką pudlówką. Warto również systematycznie wycinać sierść spomiędzy opuszek łap z powodów higienicznych (pies wnosi mniej piasku i błota) oraz zdrowotnych (w gęstej sierści między palcami czasem rozwijają się infekcje grzybiczne, zwłaszcza gdy na dworze jest mokro).
Trymowanie (wyskubywanie sierści) przeprowadza się po raz pierwszy u szczeniąt około 4 miesiąca, chociaż wielu hodowców robi to znacznie wcześniej (nawet w wieku 4-5 tygodni). Zabiegi powinny być krótkie, ale często powtarzane, dzięki czemu psiak przyzwyczai się do nich, a włos będzie odrastał równomiernie i uzyska odpowiednią szorstką strukturę. Dorosłego psa należy trymować co 2-3 miesiące (westusie na kolanka), wystawowego częściej. Do zabiegu można używać tępych trymerów lub wyskubywać włos palcami.
Westie kąpiemy w miarę potrzeby w szamponie dla psów szorstkowłosych (użycie innego może spowodować zmiękczenie sierści), najlepiej przeznaczonym do białej maści. Po dokładnym spłukaniu szamponu nakłada się odżywkę i rozczesuje sierść. Następnie należy dokładnie wysuszyć psa suszarką ustawioną na średnią temperaturę, modelując włosy, aby odpowiednio się układały. Trzeba też pamiętać o przycięciu pazurów.
Przygotowanie westie do wystawy wymaga znajomości wzorca i sporych umiejętności, dlatego najlepiej powierzyć to zadanie hodowcy lub specjalistycznemu salonowi pielęgnacji. Po wstępnym modelującym trymowaniu psa kąpie się w odpowiednich dla jego szaty kosmetykach i dokładnie suszy. Następnie przeprowadza się trymowanie korygujące, a potem dodatkowo poprawia kształt nożyczkami degażówkami. Po ułożeniu fryzury na włosy nakłada się specjalny podkład (np. kolestral), na który później nanosi się puder nadający sierści bardziej szorstką strukturę. Czasem lekko tapiruje się i lakieruje szatę, aby utrzymać jej odpowiedni wygląd.
Westie wystawia się na ringówce dostosowanej do umaszczenia. Powinno się również przyzwyczaić go do spokojnego stania na stoliku, ponieważ ta umiejętność jest konieczna zarówno w czasie zabiegów pielęgnacyjnych, jak i na wystawie.
ZDROWIE
Westie są dość zdrowymi psami. Najbardziej powszechnymi chorobami w rasie są atopie (choroby skóry), alergie (pokarmowe i inne) i zapalenie uszu (zazwyczaj na podłożu alergicznym). Jeśli pies drapie się, wylizuje łapy, na skórze pojawiają się zmiany, w uszach pojawia się dużo brązowej wydzieliny - trzeba odwiedzić weterynarza, najlepiej ze specjalizacją w dermatologii. Objawy choroby można wyciszyć stosując odpowiednią dietę oraz terapię antybiotykami i sterydami.
Westie są dość zdrowymi psami. Najbardziej powszechnymi chorobami w rasie są atopie (choroby skóry), alergie (pokarmowe i inne) i zapalenie uszu (zazwyczaj na podłożu alergicznym). Jeśli pies drapie się, wylizuje łapy, na skórze pojawiają się zmiany, w uszach pojawia się dużo brązowej wydzieliny - trzeba odwiedzić weterynarza, najlepiej ze specjalizacją w dermatologii. Objawy choroby można wyciszyć stosując odpowiednią dietę oraz terapię antybiotykami i sterydami.
ŻYWIENIE
Westie nie są psami bardzo wybrednymi, ale z powodu predyspozycji do alergii pokarmowych warto rozejrzeć się za dobrej jakości karmą. Obecnie istnieje dziesiątki teorii na temat żywienia psów.
Ja karmię swoje psy suchą karmą firmy Fitmin Purity.
Jako przekąski dostają owoce i warzywa.
Smakołyki - głównie naturalne, np. żwacze wołowe (strasznie śmierdzące), suszone płuca, łapki kur.
Westie nie są psami bardzo wybrednymi, ale z powodu predyspozycji do alergii pokarmowych warto rozejrzeć się za dobrej jakości karmą. Obecnie istnieje dziesiątki teorii na temat żywienia psów.
Ja karmię swoje psy suchą karmą firmy Fitmin Purity.
Jako przekąski dostają owoce i warzywa.
Smakołyki - głównie naturalne, np. żwacze wołowe (strasznie śmierdzące), suszone płuca, łapki kur.
WZORZEC
West highland white terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 85
CIEKAWOSTKI
Westie hodowali m.in: Karol Darwin, Alfred Hitchcock, Pablo Picasso.
Był hodowany do polowań na szczury, lisy, borsuki.
Wykorzystywano psy tej rasy w kampaniach reklamowych. Uwieczniony został wizerunek west highland white terriera na etykiecie whisky "Black and White" razem z terierem szkockim, pies ten był także maskotką koncernu Renault.
Bywał odtwórcą psich ról w filmach reklamujących karmę dla psów firmy Cesar. Można go obejrzeć w serialu Pensjonat pod różą, gdzie gra psa o imieniu Orsi, a także w filmie Facet z ogłoszenia.
West highland white terrier – grupa III FCI, sekcja 2, nr wzorca 85
- Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
- Wielkość: wysokość w kłębie około 28 cm
- Szata: składa się z prostych i twardych włosów okrywowych, długości około 5 cm oraz krótkiego, gęstego i miękkiego podszerstka
- Maść: biała
- Dojrzałość: 1,5 roku
- Długość życia: 12-15 lat
- Odporność na warunki atmosferyczne: odporny
- Koszty utrzymania: ok. 150 zł miesięcznie
- Cena psa z rodowodem: 2000-3500zł i więcej
CIEKAWOSTKI
Westie hodowali m.in: Karol Darwin, Alfred Hitchcock, Pablo Picasso.
Był hodowany do polowań na szczury, lisy, borsuki.
Wykorzystywano psy tej rasy w kampaniach reklamowych. Uwieczniony został wizerunek west highland white terriera na etykiecie whisky "Black and White" razem z terierem szkockim, pies ten był także maskotką koncernu Renault.
Bywał odtwórcą psich ról w filmach reklamujących karmę dla psów firmy Cesar. Można go obejrzeć w serialu Pensjonat pod różą, gdzie gra psa o imieniu Orsi, a także w filmie Facet z ogłoszenia.